Διδαχές και Βίος των Πέτρου και Παύλου των Πανευφήμων Αποστόλων.

Share on facebook
Share on google
Share on twitter
Share on linkedin

Διδαχές και Βίος των Πέτρου και Παύλου των Πανευφήμων Αποστόλων. 1

«Τοῦτο γάρ ἐστι θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμὸς ὑμῶν». «Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε».

Διδαχές Αποστόλου Πέτρου

Tην Αιώνια Ζωή την κερδίζουμε ξεκινώντας με το Βάπτισμα, όπου σε ενδυόμαστε τον Χριστό και κλείνουμε συμβόλαιο με το Θεό ότι ακολουθώντας το Θέλημα Του θα κερδίσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών που μας υποσχέθηκε ο Υιός και Λόγος του Θεού, αυτό μας λέει ο Απόστολος Πέτρος στην Α΄ επιστολή του: «Του οποίου το αντίτυπο, το βάφτισμα, σώζει τώρα κι εσάς, όχι πως είναι αποβολή του ρύπου της σάρκας, αλλά δέσμευση συμβολαίου στο Θεό μιας συνείδησης αγαθής, μέσω της Ανάστασης του Ιησού Χριστού,  ο οποίος είναι στα δεξιά του Θεού, αφού πορεύτηκε στον ουρανό και υποτάχτηκαν σ’ αυτόν άγγελοι και εξουσίες και δυνάμεις».

Ο Κύριος μας δίδασκε πάντα ότι μόνο με την υπομονή θα κατορθώσουμε να φθάσουμε στην Βασιλεία των Ουρανών, την θέωση: «ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται», «ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν». Ο Απόστολος Πέτρος μας αναφέρει την απέραντη υπομονή που έδειξε ο Κύριος κατά τη διάρκεια των παθών Του: «Αυτός, όταν τον έβριζαν, δεν ανταπόδιδε τις βρισιές, όταν έπασχε, δεν απειλούσε, αλλά παραδινόταν σ’ Εκείνον που κρίνει δίκαια».

Ο Απόστολος Πέτρος μας λέγει ότι όταν ακολουθήσουμε με υπομονή τον Ιησού Χριστό θα φθάσουμε στη θέωση: «Αν θα υπομένετε, όταν αγαθοποιείτε και πάσχετε, αυτό είναι Χάρη μπροστά στο Θεό. Γιατί σ’ αυτό κληθήκατε, επειδή και ο Χριστός έπαθε για χάρη σας, αφήνοντας πίσω Του υπόδειγμα για σας, για να ακολουθήσετε πάνω στα ίχνη Του».

Όσο λιγότερο δένεται ο καθένας με τον κόσμο και όσο πιο πολύ συνειδητοποιεί το πόσο ασφυκτικά σύντομη είναι η ζωή του στη γη, τόσο καλύτερα βαδίζει προς τη θέωση. Όπως μας λέγει ο Απόστολος Πέτρος είναι καλύτερα να φροντίζουμε για την μόνιμή κατοικία παρά για την παροικία που την φροντίζουμε με τις σαρκικές επιθυμίες: «ἀγαπητοί, παρακαλῶ ὡς παροίκους καί παρεπιδήμους, ἀπέχεσθαι τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν, αἵτινες στρατεύονται κατά τῆς ψυχῆς, βελτίων ἡ κατοικία τῆς παροικίας».

Ο Απόστολος Πέτρος μας ξεκαθαρίζει κι αυτός ότι με την Ανάσταση του Κυρίου κερδίζουμε κι εμείς την ανάστασή μας και την Αιώνια Ζωή:

»Ευλογητός ας είναι ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος μας αναγέννησε σύμφωνα με το πολύ έλεός Του σε μια ζωντανή ελπίδα μέσω της ανάστασης του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς, σε μια κληρονομιά άφθαρτη και αμόλυντη και αμάραντη, που είναι διατηρημένη στους ουρανούς για σας, οι οποίοι φρουρείστε με δύναμη Θεού μέσω της πίστης προς σωτηρία που είναι έτοιμη να αποκαλυφτεί κατά τον έσχατο καιρό».

Ο Απόστολος Πέτρος μας λέγει ότι διάβολος είναι η μεγαλύτερη μας απειλή και μας δίνει τον τρόπο για τον αντιμετωπίσουμε: «Νήψατε, γρηγορήσατε, ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη». Δηλαδή εγκρατευθείτε, γίνετε άγρυπνοι και προσεκτικοί, διότι ο αντίπαλος και κατήγορός σας ο διάβολος, σαν λιοντάρι που βρυχάται, περιπατεί με μανία και ζητάει ποιον να τραβήξει μακριά από την πίστη και να τον καταπιεί.

Διδαχές Αποστόλου Παύλου

Ο Απόστολος Παύλος μας λέγει ότι ο στόχος της ζωής μας είναι ο αγιασμός, η θέωση μας, ας τον ακολουθήσουμε :

«Τοῦτο γάρ ἐστι θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμὸς ὑμῶν». «Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε».

Αν κάνουμε τα παραπάνω μας λέγει ο Απόστολος Παύλος, γινόμαστε μέλη του Χριστοῦ, είμαστε ναός του Θεού, κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος κι ο προορισμός μας είναι η θέωση: «οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ῾Αγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν;». 

    Ο άνθρωπος από πνευματικός έγινε ψυχικός και σαρκικός. Ο σαρκικός και ψυχικός είναι ο άνθρωπος που δεν έχει τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ο Απόστολος Παύλος έλεγε στους Κορινθίους ότι εφ’ όσον έχουν έριδες μεταξύ τους, σημαίνει ότι έχουν πάψει να είναι πνευματικοί και έγιναν σαρκικοί.

     Η αγάπη είναι αιώνια μας και πάνω στην αγάπη στηρίζεται όλος ο νόμος κι οι Προφήτες μας  λέγει ο Απόστολος Παύλος είναι το μεγαλύτερο χάρισμα του Αγίου Πνεύματος. Η ψυχή κυριαρχούμενη από αγάπη αποσπάται από τα γήινα και προσκολλιέται στο Θεό. Αυτός που κυριαρχείται από αγάπη προς τον Θεό, ενώνεται με το Θεό, αποκτά τα χαρίσματά  Του. Ο Θεός μόνο αγάπα και δεν τιμωρεί ποτέ.

Ο Απόστολος Παύλος μας λέει πως θα κερδίσουμε το Χριστό: «Πιστός είναι ο Λόγος, επειδή, αν πεθάναμε μαζί Του, θα ζήσουμε και μαζί Του, αν υπομένουμε, θα βασιλεύσουμε και μαζί Του, αν Τον αρνούμαστε, κι Εκείνος θα μας αρνηθεί, αν απιστούμε, Εκείνος μένει πιστός, να αρνηθεί τον εαυτό Του δεν μπορεί».

Ο Απόστολος Παύλος το  λέει ότι ο Χριστιανός είναι αυτός που το Άγιο Πνεύμα ζει μέσα του, το Πνεῦμα αυτό μας ελευθερώνει από τον θάνατο, τον οδηγεί στον Παράδεισο:

«Γιατί ο νόμος του Πνεύματος της ζωής μέσα στο Χριστό Ιησού σε ελευθέρωσε από το νόμο της αμαρτίας και του θανάτου. Εσείς όμως δε ζείτε με τη σάρκα αλλά με το Πνεύμα, αν βέβαια Πνεύμα Θεού κατοικεί μέσα σας. Αλλά αν κάποιος δεν έχει Πνεύμα Χριστού, αυτός δεν είναι δικός του. Αν λοιπόν το Πνεύμα εκείνου που έγειρε τον Ιησού από τους νεκρούς κατοικεί μέσα σας, αυτός που έγειρε το Χριστό από τους νεκρούς θα ζωοποιήσει και τα θνητά σώματά σας μέσω του Πνεύματός του που κατοικεί μέσα σας». 

Ο άνθρωπος είναι σώμα και ψυχή,  για να κερδίσει την αθανασία που μας υποσχέθηκε ο Ιησούς Χριστός, χρειάζεται να αφθαρτοποιηθεί και  σώμα μας, το οποίο στην παρούσα ζωή έχει τάση προς τη φθορά, μετά την Δευτέρα Παρουσία του Κύριου θα αφθαρτοποιηθεί.

Ο Απόστολος Παύλος μας μιλά για την αθανασία της ψυχής μας, αλλά και την αφθαρτοποίηση των σωμάτων μας τα αλλά και την κατατρόπωση του θανάτου από τον Κύριο:

«Έτσι είναι και η ανάσταση των νεκρών. Σπέρνεται με φθορά, εγείρεται με αφθαρσία. Σπέρνεται με ατιμία, εγείρεται με δόξα. Σπέρνεται με ασθένεια, εγείρεται με δύναμη. Σπέρνεται σώμα ψυχικό, εγείρεται σώμα πνευματικό. Αν υπάρχει σώμα ψυχικό, υπάρχει και πνευματικό.

»Έτσι επίσης είναι γραμμένο: Έγινε ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, ζωντανή ψυχή. ο έσχατος Αδάμ, ζωοποιό πνεύμα.

Αλλά πρώτα έρχεται όχι το πνευματικό, αλλά το ψυχικό, έπειτα το πνευματικό.  Ο πρώτος άνθρωπος ήταν από τη γη, χωματένιος, ο δεύτερος άνθρωπος είναι από τον ουρανό. Όποιος ήταν ο χωματένιος, τέτοιοι είναι και οι χωματένιοι, και όποιος είναι ο επουράνιος, τέτοιοι θα είναι και οι επουράνιοι. Και καθώς φορέσαμε την εικόνα του χωματένιου θα φορέσουμε και την εικόνα του επουράνιου».

»Αυτό λοιπόν δηλώνω, αδελφοί, ότι σάρκα και αίμα τη βασιλεία του Θεού δε δύνανται να την κληρονομήσουν, ούτε η φθορά κληρονομεί την αφθαρσία. Ιδού, ένα μυστήριο σας λέω: όλοι δε θα κοιμηθούμε, όλοι όμως θα αλλάξουμε,

σε μια στιγμή, σε ριπή οφθαλμού, κατά την έσχατη σάλπιγγα. Γιατί θα σαλπίσει και οι νεκροί θα εγερθούν άφθαρτοι και εμείς θα αλλάξουμε. Γιατί πρέπει το φθαρτό τούτο να ντυθεί αφθαρσία και το θνητό τούτο να ντυθεί αθανασία.

Όταν λοιπόν το φθαρτό τούτο ντυθεί αφθαρσία και το θνητό τούτο ντυθεί αθανασία, τότε θα πραγματοποιηθεί ο λόγος ο γραμμένος: Καταπιώθηκε ο θάνατος σε νίκη.

»Πού είναι, θάνατε, η νίκη σου; Πού είναι, θάνατε, το κεντρί σου;  Το κεντρί λοιπόν του θανάτου είναι η αμαρτία, και η δύναμη της αμαρτίας ο νόμος. Αλλά ας δώσουμε ευχαριστία στο Θεό που μας δίνει τη νίκη μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, εδραίοι να γίνεστε, αμετακίνητοι, περισσεύοντας στο έργο του Κυρίου πάντοτε, αφού ξέρετε ότι ο κόπος σας στον Κύριο δεν είναι μάταιος».

Η εξομολόγηση, με πραγματική μετάνοια βοηθά την καρδιά μας να καθαρίσει. Χρειάζεται βέβαια πολλές η «σταύρωση», να μας βρουν βάσανα, ασθένειες, για να μπορέσουμε να μετανοήσουμε και να καθαρίσει η καρδιά μας .

«Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν», μας λέγει ο Απόστολος Παύλος. Σε αυτούς που έχουν ανοιχτή την καρδία και  αγαπούν το Θεό τα πάντα συνεργούν για να έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. αποτέλεσμα για αυτά που κάνουμε.

Ο Απόστολος Παύλος τονίζει κι αυτός ότι μόνο με την υπομονή θα μπορέσουμε να φθάσουμε στη θέωση: «Γιατί έχετε ανάγκη από υπομονή, για να κάνετε το θέλημα του Θεού και να λάβετε ό,τι υποσχέθηκε». Αλλά και διδάσκει να μην ανταποδίδουμε το κακό αλλά να κάνουμε υπομονή και να φροντίζουμε τους εχθρούς, έτσι θα ανοίξει η καρδία μας και θα οδηγηθούμε στη θέωση:

«Σε κανένα να μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού. Να προνοείτε τα καλά μπροστά σε όλους τους ανθρώπους. Αν είναι δυνατό, όσο εξαρτάται από εσάς, να ειρηνεύετε με όλους τους ανθρώπους. Να μην εκδικείστε τους εαυτούς σας, αγαπητοί, αλλά δώστε τόπο στην οργή, γιατί είναι γραμμένο: “Σ’ εμένα ανήκει η εκδίκηση, Εγώ θα ανταποδώσω”, λέει ο Κύριος. Αλλά αν πεινά ο εχθρός σου, δώσε του να φάει. Αν διψά, δώσε του να πιει. Γιατί κάνοντας αυτό θα μαζέψεις πυρωμένα κάρβουνα πάνω στο κεφάλι του. Μη νικιέσαι από το κακό, αλλά νίκα το κακό με το αγαθό».

    Ο Απόστολος Παύλος μας το λέει ξεκάθαρα πως θα γίνουμε κληρονόμοι του Θεού:

«Το ίδιο το Πνεύμα δίνει μαρτυρία, μαζί με το πνεύμα μας, ότι είμαστε παιδιά του Θεού. Και αν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι. κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι δε του Χριστού, αν συμπάσχουμε, για να γίνουμε και συμμέτοχοι της δόξας Του».

Η αγάπη προς τον Θεό και τους συνανθρώπους μας είναι το κύριο κριτήριο που θα κριθούμε, αυτή βέβαια είναι η σημαντικότερη εντολή του Κυρίου. Η αγάπη είναι η κυριότερη μας προτεραιότητα κι αυτή έχει την κύρια βαρύτητα στην κρίση που θα έχουμε, αυτό μας το τονίζει κι ο Απόστολος Παύλος:

«Αν μιλάω τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έγινα ένα κομμάτι χαλκός που βγάζει ήχους ή ένα κύμβαλο που ξεκουφαίνει. Και αν έχω προφητεία, και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετατοπίζω βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, δεν είμαι τίποτε. Και αν διανείμω όλα τα υπάρχοντά μου, και αν παραδώσω το σώμα μου για να καώ, αλλά δεν έχω αγάπη, τίποτε δεν ωφελούμαι».

Ο Κύριος ήταν ελεήμον και μας ελέησε όπως γραφεί στην προς Εφεσίους επιστολής ο Απόστολος Παύλος: «Κι εσάς, που ήσασταν νεκροί, εξαιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών, σας ζωοποίησε. Ο Θεός, όμως, επειδή είναι πλούσιος σε έλεος, εξαιτίας της πολλής του αγάπης, με την οποία μάς αγάπησε, και ενώ ήμασταν νεκροί εξαιτίας των αμαρτημάτων, μας ζωοποίησε μαζί με τον Χριστό.  και μας ανέστησε μαζί του, και μας κάθισε μαζί του στα επουράνια διαμέσου του Ιησού Χριστού. για να δείξει στους επερχόμενους αιώνες τον υπερβολικό πλούτο της χάρης του με την αγαθότητά του σε μας εν Χριστώ Ιησού. Επειδή, κατά Χάρη είστε σωσμένοι, διαμέσου της πίστης. κι αυτό δεν είναι από σας. είναι δώρο του Θεού. όχι από έργα, ώστε να μη καυχηθεί κάποιος».

    Ο Απόστολος Παύλος μας λέει για την Δευτέρα Παρουσία στην Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολή του:

«Σας παρακαλούμε δε, αδελφοί, ως προς την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της συγκέντρωσης ημών πλησίον του, να μη ταράσσεσθε και ανησυχήστε ούτε από προφητικό τάχα χάρισμα του πνεύματος, ούτε από λόγο ούτε από επιστολή, δια τα οποία θα προσπαθήσουν να σας πείσουν, ότι τάχα προέρχονται από ημάς και δια των οποίων σας ειδοποιούμε τάχα ημείς, ότι έχει φθάσει η ημέρα του Χριστού.

»Λάβετε τα μέτρα σας να μη σας εξαπατήσει κανείς κατά κανένα τρόπον· διότι η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου δεν θα έλθει, εάν προηγουμένως δεν έλθει η αποσκίρτηση πολλών από την πίστη, συνέπεια της σκλήρυνσης των εξ αιτίας των αμαρτιών τους και δεν φανερωθεί ο άνθρωπος (ο Αντίχριστος), ο κατ’ εξοχή αμαρτωλός και υποκινητής προς κάθε αμαρτία, ο υιός της απωλείας, ο εχθρός και αντίπαλος του Θεού και της αληθείας και ο οποίος θα εξυψώνει τον εαυτό του και θα τον θέτει παραπάνω από κάθε άλλο, που ονομάζεται Θεός η από κάθε άλλο που θα απολαμβάνει σεβασμό και λατρεία εκ μέρους των ανθρώπων. Τόσο δε πολύ θα αλαζονευθεί αυτός, ώστε θα καθίσει ως Θεός στον ναό του Θεού και θα προσπαθεί με πονηρά και δόλια τεχνάσματα να αποδείξει τον εαυτό του, ότι είναι Θεός.

»Εμείς όμως, αδελφοί, οφείλουμε να ευχαριστούμε τον Θεό πάντοτε δια σας, που έχετε αγαπηθεί από τον Κύριο, διότι σας εξέλεξε ο Θεός απ’ αρχής, δια να δεχθείτε την σωτηρία με τον αγιασμό, που χορηγεί το Άγιο Πνεύμα, και την πίστη και την παραδοχή της αληθείας του Θεού. Αυτός δε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και ο Θεός και Πατέρας μας, ο οποίος τόσο πολύ μας αγάπησε και έδωσε παρηγοριά αιώνια και ανεξάντλητο και μας χορήγησε με την Χάρη του, την ελπίδα των αγαθών του ουρανού».

Επίσης ο Απόστολος Παύλος συνεχίζει για τη Δευτέρα Παρουσία «να περιμένετε με πίστη και χαρά τον Υιό του κατά την ένδοξο Δευτέρα Παρουσία του από τους ουρανούς, δηλαδή τον Ιησού Χριστόν τον οποίον ανέστησε εκ των νεκρών και ο οποίος μας σώζει και μας ελευθερώνει από την θεία οργή, που πρόκειται να έλθει κατά την Δευτέρα Παρουσία».

Εδώ είναι όλη βάση, όλη η αλήθεια της πίστης μας στον Ιησού Χριστό, μας έκανε το μεγαλύτερο δώρο που έχει κάνει κάποιος στους ανθρώπους, μας έδωσε την Αιώνια Ζωή, μας λύτρωσε από τον μεγαλύτερο εχθρό μας, τον θάνατο.  Για αυτό ο Απόστολος Παύλος μας λέγει ότι δεν θα είχε καμία αξία να πιστεύαμε στο Χριστό αν δεν είχε Αναστηθεί, αν δεν μας είχε απελευθερώσει από τον θάνατο. Ο Χριστός δεν ήλθε να ιδρύσει θρησκεία, αλλά την Εκκλησία μέσω της οποίας κερδίζουμε την Αιώνια Ζωή. Μας δίνεται η δυνατότητα να υπερβούμε το θάνατο και φθάσουμε στη θέωση.

Ο Απόστολος Παύλος μας λέγει κι αυτός ξεκάθαρα στην προς Ρωμαίους αποστολή του, ότι αν είμαστε συνδεδεμένοι με το Χριστό συμμετέχουμε στη Σταύρωση αλλά κυρίως στην Ανάσταση Του:

«Αγνοείτε ότι όσοι βαφτιστήκαμε στο Χριστό Ιησού βαφτιστήκαμε στο θάνατό του; Ταφήκαμε, λοιπόν, μαζί του μέσω του βαφτίσματος στο θάνατο, ώστε, όπως ακριβώς ο Χριστός εγέρθηκε από τους νεκρούς μέσω της δόξας του Πατέρα, έτσι κι εμείς να περπατήσουμε σε καινούργια ζωή.

»Γιατί αν έχουμε γίνει σύμφυτοι μαζί Του στο ομοίωμα του θανάτου Του, τότε θα είμαστε σύμφυτοι και στην Ανάστασή Του. Επειδή γνωρίζουμε αυτό, ότι ο παλιός μας άνθρωπος σταυρώθηκε μαζί του, για να καταργηθεί το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μην υπηρετούμε πια ως δούλοι στην αμαρτία.

»Γιατί όποιος πέθανε έχει δικαιωθεί και θεωρείται αθωωμένος από την αμαρτία. Αν λοιπόν πεθάναμε μαζί με το Χριστό, πιστεύουμε ότι και θα ζήσουμε μαζί του. Επειδή ξέρουμε ότι, αφού ο Χριστός εγέρθηκε από τους νεκρούς, δεν πεθαίνει πια, ο θάνατος δεν Τον κυριεύει πια». 

Γινόμαστε γιοί του Θεού όταν ζούμε τη ζωή του Χριστού στη θνητή, τη φθαρτή μας σάρκα: «ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν»

     Ο Απόστολος Παύλος μας αναλύει ξεκάθαρα τον τρόπο που γινόμαστε γιοί του Θεού (θέωση):

ü  Ο μόνος σκοπός στη ζωή μας είναι η θέωση, η υιοθεσία από το Θεό, να γίνουμε υιοί του Θεού και αυτό το πετυχαίνουμε με την πίστη στον Ιησού Χριστό. «Γιατί όλοι είστε γιοί του Θεού μέσω της πίστης στο Χριστό Ιησού. Γιατί όσοι στο Χριστό βαφτιστήκατε, το Χριστό ντυθήκατε» (Απόστολος Παύλος). 

     Δεν φθάνει μόνο η πίστη αλλά πρέπει να  ομολογούμε Χριστό και να επικαλούμαστε το όνομα Του.

ü  «Αν με το στόμα σου ομολογήσεις Κύριο, τον Ιησού, και μέσα στην καρδιά σου πιστέψεις ότι ο Θεός Τον ανάστησε από τους νεκρούς, θα σωθείς. Για τον λόγο ότι, ο ίδιος Κύριος είναι για όλους πλούσιος προς όλους εκείνους που Τον επικαλούνται. Επειδή, καθένας που θα επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου, θα σωθεί» (Απόστολος Παύλος).

    Θέωση να ζεις σε κοινωνία με το Χριστό, ο Οποίος ήλθε να μας εξασφαλίσει την υιοθεσία μας.

ü  «Όταν, όμως, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός εξαπέστειλε τον Υιό του, ο οποίος γεννήθηκε από γυναίκα και υποτάχθηκε στον νόμο. για να εξαγοράσει αυτούς που ήταν κάτω από τον νόμο, ώστε να λάβουμε την υιοθεσία (θέση υιού)» (Απόστολος Παύλος).

Ο αναστημένος Χριστός μας χαρίζει την Αιώνια Ζωή για αυτό είναι ο μόνος σωτήρας μας. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός πάνω από όλους ευλογητός εις του αιώνας αμήν, ο οποίος ήλθε και έδωσε τη ζωή Του για να καθαρίσει και να μας λυτρώσει από την αμαρτία, μας ξεκαθαρίζει ο Απόστολος Παύλος:«ὧν οἱ πατέρες, καὶ ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα, ὁ ὢν ἐπὶ πάντων Θεὸς εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν. Προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὃς ἔδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνομίας καὶ καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαὸν περιούσιον, ζηλωτὴν καλῶν ἔργων».

     Ο Απόστολος Παύλος μας λέει ξεκάθαρα ότι η ζωή μας σύμφωνα με το λόγο του Χριστού μας ελευθερώνει από το αμαρτία που μας οδηγεί στον θάνατο και μας οδηγεί την Αιώνια Ζωή.

«Καμιά λοιπόν καταδίκη δεν υπάρχει τώρα σ’ αυτούς που ζουν μέσα στο Χριστό Ιησού.

Γιατί ο νόμος του Πνεύματος της ζωής μέσα στο Χριστό Ιησού σε ελευθέρωσε από το νόμο της αμαρτίας και του θανάτου. Γιατί αυτό που ήταν αδύνατο για το νόμο, στο οποίο ήταν αδύναμος μέσω της σάρκας, ο Θεός το έκανε, αφού έστειλε το δικό του Υιό μέσα σε ομοίωμα αμαρτωλής σάρκας και σχετικά με την αμαρτία, και καταδίκασε την αμαρτία στη σάρκα, για να εκπληρωθεί η δίκαιη απαίτηση του νόμου μέσα σ’ εμάς, οι οποίοι δεν περπατούμε κατά σάρκα αλλά κατά Πνεύμα.

»Γιατί αυτοί που ζουν κατά σάρκα φρονούν τα πράγματα της σάρκας, ενώ οι κατά Πνεύμα τα πράγματα του Πνεύματος. Επειδή το φρόνημα της σάρκας είναι θάνατος, ενώ το φρόνημα του Πνεύματος είναι ζωή και ειρήνη. Γιατί το φρόνημα της σάρκας είναι έχθρα προς το Θεό, επειδή στο νόμο του Θεού δεν υποτάσσεται, γιατί ούτε δύναται να υποταχτεί. Και αυτοί που ζουν με τη σάρκα δε δύνανται να αρέσουν στο Θεό.

»Εσείς όμως δε ζείτε με τη σάρκα αλλά με το Πνεύμα, αν βέβαια Πνεύμα Θεού κατοικεί μέσα σας. Αλλά αν κάποιος δεν έχει Πνεύμα Χριστού, αυτός δεν είναι δικός του. Αν όμως ο Χριστός είναι μέσα σας, αφενός το σώμα είναι νεκρό εξαιτίας της αμαρτίας, αφετέρου το πνεύμα είναι ζωή εξαιτίας της δικαίωσης.

»Αν λοιπόν το Πνεύμα Εκείνου που έγειρε τον Ιησού από τους νεκρούς κατοικεί μέσα σας, αυτός που έγειρε το Χριστό από τους νεκρούς θα ζωοποιήσει και τα θνητά σώματά σας μέσω του Πνεύματός Του που κατοικεί μέσα σας.

»Άρα λοιπόν, αδελφοί, είμαστε οφειλέτες όχι στη σάρκα, για να ζούμε κατά σάρκα, γιατί αν ζείτε κατά σάρκα, μέλλετε να πεθάνετε. Αν όμως με το Πνεύμα θανατώνετε τις πράξεις του σώματος, θα ζήσετε».

Ο Απόστολος Παύλος μας εξηγεί ότι ο Κύριος ήλθε να μας σώσει και μας συμφιλίωσε με το Θεό δίνοντας το αίμα Του.

«Ο Θεός, όμως, δείχνει τη δική του αγάπη σ’ εμάς με το ότι, ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για χάρη μας. Πολύ περισσότερο, λοιπόν, τώρα που δικαιωθήκαμε με το αίμα του θα σωθούμε μέσω αυτού από την οργή.

» Γιατί αν, όταν ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με το Θεό μέσω του θανάτου του Υιού του, πολύ περισσότερο, αφού συμφιλιωθήκαμε, θα σωθούμε με τη ζωή του. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και καυχιόμαστε για το Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μέσω του οποίου τώρα λάβαμε τη συμφιλίωση».

Ο Ιησούς Χριστός είναι Πνεύμα (άκτιστο), είναι ελευθερία κι εμείς Βαπτιζόμενοι στο Κύριο μεταμορφωνόμαστε από τη δόξα Του, λαμβάνουμε τη δόξα Του, το άκτιστο, μας λέγει ο Απόστολος Παύλος: «Ο Κύριος είναι το Πνεύμα. και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, υπάρχει ελευθερία. Όλοι εμείς, λοιπόν, αντικατοπτρίζουμε τη δόξα του Κυρίου με ακάλυπτο πρόσωπο και μεταμορφωνόμαστε στην ίδια την εικόνα Του από δόξα σε δόξα, καθώς ακριβώς γίνεται από τον Κύριο, το Πνεύμα».

Η αμαρτία είναι η αιτία του θανάτου μας, και για αυτό ευθυνόμαστε εμείς κι όχι ο Θεός που είναι η άπειρη αγάπη και έστειλε τον Υιό Του να μας σώσει, μας λέγει ο Απόστολος Παύλος: «Γι’ αυτό, όπως ακριβώς μέσω ενός ανθρώπου εισήλθε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι σε όλους τους ανθρώπους ο θάνατος πέρασε, εφόσον όλοι αμάρτησαν. Γιατί, αν με το παράπτωμα του ενός ανθρώπου ο θάνατος βασίλεψε μέσω αυτού του ενός, πολύ περισσότερο αυτοί που λαβαίνουν το περίσσευμα της Χάρης και τη δωρεά της δικαίωσης, με ζωή θα βασιλέψουν μέσω του ενός Ιησού Χριστού».

Εμείς κηρύττουμε και ακολουθούμε Χριστόν εσταυρωμένο, μας ξεκαθάρισε ο Απόστολος Παύλος, ο Χριστιανισμός είναι πάντα σταυρωμένος μόνο τότε όπως κι Χριστός θα αναστηθεί: «οὐ γὰρ ἔκρινα τοῦ εἰδέναι τι ἐν ὑμῖν εἰ μὴ ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον».

Απόστολος Παύλος πως θα φθάσουμε στη θέωση.

   Να μιμηθείτε το Χριστό που είναι το πρότυπό μας, μάς λέγει ο Απόστολος Παύλος κι αυτό έκανε σε όλη του τη Ζωή, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να οδηγηθούμε στη θέωση: «μιμηταί μου γίνεσθαι καθώς κἀγώ Χριστοῦ».

Γράφει λοιπόν στους Εφεσίους ότι πρέπει να μιμούνται το Θεό και τι πρέπει να  αποφεύγουν για να φθάσουν στη θέωση: «Γίνεστε, λοιπόν, μιμητές του Θεού ως τέκνα αγαπητά και περπατάτε με αγάπη, καθώς και ο Χριστός μάς αγάπησε και παράδωσε τον εαυτό Του για χάρη μας ως προσφορά και θυσία στο Θεό για οσμή ευωδίας. Πορνεία όμως και κάθε ακαθαρσία ή πλεονεξία μήτε να αναφέρονται μεταξύ σας, καθώς πρέπει σε αγίους, όπως και αισχρότητα και μωρολογία ή βρόμικα αστεία, που δε σας αρμόζουν, αλλά μάλλον ευχαριστία στο Θεό. Γιατί αυτό να γνωρίζετε συνεχώς, ότι κάθε πόρνος ή ακάθαρτος ή πλεονέκτης, που είναι ειδωλολάτρης, δεν έχει κληρονομιά στη Βασιλεία του Χριστού και Θεού».

Συνεχίζει προς του Φιλιππισίους που τους παροτρύνει να γίνουν μιμηταί του Χριστού, να είναι ταπεινοί, να φροντίζουν και να αγαπούν τον συνάνθρωπό τους καλύτερα από τον εαυτό τους και τότε θα κερδίσουν τη Βασιλεία του Κυρίου:

«Αν λοιπόν υπάρχει κάποια ενθάρρυνση στο Χριστό, αν κάποια παρηγοριά αγάπης, αν κάποια κοινωνία στο Πνεύμα, αν κάποια ευσπλαχνία και οικτιρμοί, κάνετέ μου πλήρη τη χαρά να φρονείτε το ίδιο, να έχετε την ίδια αγάπη, ομόψυχοι, να φρονείτε ένα πράγμα. Χωρίς να κάνετε τίποτα με φατριασμό μήτε με κενοδοξία, αλλά με την ταπεινοφροσύνη ο ένας να θεωρεί τον άλλο ότι υπερέχει του εαυτού του, χωρίς ο καθένας να προσέχει μόνο τα δικά του συμφέροντα, αλλά ο καθένας σας και τα συμφέροντα των άλλων.

»Αυτό να φρονείτε μέσα σας που φρονούσε μέσα Του και ο Χριστός Ιησούς, ο οποίος, ενώ υπήρχε με μορφή Θεού, δε θεώρησε αρπαγμό (υπεροψία) το να είναι ίσα με το Θεό, αλλά τον εαυτό του κένωσε και έλαβε μορφή δούλου, όταν έγινε με ομοίωμα ανθρώπων. Και αφού βρέθηκε στο σχήμα ως άνθρωπος, ταπείνωσε τον εαυτό του και έγινε υπάκουος μέχρι το θάνατο, θάνατο μάλιστα σταυρικό. Γι’ αυτό και ο Θεός Τον υπερύψωσε και Του χάρισε το όνομα που είναι πάνω από κάθε όνομα, ώστε στο όνομα του Ιησού κάθε γόνατο να καμφθεί επουράνιων και επίγειων και καταχθόνιων όντων, και κάθε γλώσσα να ομολογήσει ότι είναι Κύριος ο Ιησούς Χριστός προς δόξα του Θεού Πατέρα». 

Η αγάπη είναι ο μόνος δρόμος για να φθάσουμε στη θέωση και αυτό μας το τονίζει ο Παύλος με τον καλύτερο τρόπο:

«Αν τις γλώσσες των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αλλά αγάπη δεν έχω, έχω γίνει χαλκός που ηχεί ή κύμβαλο που αλαλάζει. Και αν έχω προφητεία και ξέρω τα μυστήρια όλα και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε όρη να μετακινώ, αλλά αγάπη δεν έχω, τίποτα δεν είμαι. Και αν δώσω για τροφή όλα τα υπάρχοντά μου και αν παραδώσω το σώμα μου, για να καώ, αλλά αγάπη δεν έχω, τίποτα δεν ωφελούμαι.

»Η αγάπη μακροθυμεί, συμπεριφέρεται με χρηστότητα η αγάπη, δε ζηλεύει, η αγάπη δε μεγαλοκαυχιέται, δε φουσκώνει από υπερηφάνεια, δε συμπεριφέρεται άσχημα, δε ζητά τα δικά της, δεν παροξύνεται, δε λογίζεται το κακό, δε χαίρει για την αδικία, συγχαίρει όμως στην αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.

Η αγάπη ποτέ δεν πέφτει. Είτε όμως προφητείες, θα καταργηθούν. είτε γλώσσες, θα πάψουν. είτε γνώση, θα καταργηθεί. Τώρα λοιπόν μένουν: πίστη, ελπίδα, αγάπη. τα τρία αυτά. Μεγαλύτερη όμως από αυτά είναι η αγάπη».

    Προς την θέωση προχωρούμε όταν προσευχόμαστε για τους συνανθρώπους μας:

«Σας παρακαλώ, λοιπόν, και σας προτρέπω πρώτον από όλα να κάμνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες για όλους τους ανθρώπους, για τους βασιλείς και για όλους εκείνους που κατέχουν αξιώματα και θέσεις μέσα εις την κοινωνία, ώστε να τους φωτίζει ο Θεός να κυβερνούν με σύνεση, δια να διερχόμαστε το βίο μας ειρηνικό και ήσυχο με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα.

»Διότι το να προσευχόμαστε για την πρόοδο και την σωτηρία των άλλων, αυτό είναι καλό, ευάρεστο και ευπρόσδεκτο ενώπιον του Σωτήρα μας Θεού, ο οποίος θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, να προχωρήσουν και να λάβουν πλήρη και καθαρή γνώση της αληθείας. Διότι ένας είναι ο Θεός, Θεός όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων, ένας είναι και ο μεσίτης μεταξύ του Θεού και των ανθρώπων, ο Ιησούς Χριστός, ο υιός του Θεού, που έγινε άνθρωπος.  και έδωσε τον εαυτό του λύτρο δια την εξαγορά και απολύτρωση όλων από την δουλεία και το θάνατον της αμαρτίας, γεγονός το οποίο επιβεβαιώθηκε από αυτόν τον ίδιο στους καθαρισμένους από τον Θεόν καιρούς».

Στην προς Εφεσίους επιστολή του μας εξηγεί ότι μόνο με την ταπείνωση, την πραότητα, την αγάπη την υπομονή και την συμμετοχή μας στην Εκκλησία του Χριστού θα γίνουμε νέοι άνθρωποι θα είμαστε αντάξιοι Του και θα ενωθούμε μαζί Του: «Η ενότητα της Εκκλησίας και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος

Σας παρακαλώ, λοιπόν, εγώ που είμαι φυλακισμένος για τον Κύριο, να ζείτε με τρόπο αντάξιο εκείνου που σας κάλεσε στη νέα ζωή: Να ζείτε με ταπείνωση, πραότητα και υπομονή· να ανέχεστε με αγάπη ο ένας τον άλλο και να προσπαθείτε να διατηρείτε, με την ειρήνη που σας συνδέει μεταξύ σας, την ενότητα που δίνει το Πνεύμα του Θεού. Ένα σώμα αποτελείτε όλοι κι ένα πνεύμα σάς ενώνει, όπως και μία είναι η ελπίδα σας για την οποία σας κάλεσε ο Θεός.

»Ένας Κύριος υπάρχει, μία πίστη, ένα Βάπτισμα. Ένας Θεός και Πατέρας όλων, που κυριαρχεί σε όλους, ενεργεί μέσα απ’ όλους και κατοικεί σε όλους σας. Στον καθένα μας όμως έχει δοθεί κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα, σύμφωνα με το μέτρο που δωρίζει ο Χριστός. Γι’ αυτό λέει η Γραφή:

»Ανέβηκε ψηλά, πήρε μαζί του αιχμαλώτους, έδωσε δώρα στους ανθρώπους.

Το ανέβηκε όμως, τι άλλο σημαίνει παρά πως προηγουμένως είχε κατέβει εδώ κάτω στη γη. Αυτός που κατέβηκε είναι ο ίδιος που ανέβηκε πάνω απ’ όλους τους ουρανούς, για να γεμίσει με την παρουσία Του το σύμπαν. Αυτός, λοιπόν, σε άλλους έδωσε το χάρισμα του Αποστόλου, σε άλλους του Προφήτη, σε άλλους του Ευαγγελιστή και σ’ άλλους του ποιμένα και δασκάλου, για να καταρτίζουν τους πιστούς για το έργο της διακονίας, ώστε να οικοδομείται το σώμα του Χριστού.

»Έτσι θα καταλήξουμε όλοι στην ενότητα που δίνει η πίστη και η βαθιά γνώση του Υιού του Θεού, θα γίνουμε ώριμοι και θα φτάσουμε στην τελειότητα που μέτρο της είναι ο Χριστός. Δε θα είμαστε πια νήπια, δε θα κλυδωνιζόμαστε και δε θα μας πηγαίνει πέρα δώθε ο άνεμος της κάθε διδασκαλίας, η ανθρώπινη δολιότητα και τα τεχνάσματα που μηχανεύεται η απάτη.

»Αντίθετα, έχοντας την αληθινή πίστη και την αγάπη, ας φτάσουμε σε όλα μας αυτόν που είναι η κεφαλή, δηλαδή το Χριστό. Αυτός συναρμολογεί και συνδέει με αρθρώσεις ολόκληρο το σώμα· και κάθε μέλος, κατά το μέτρο του χαρίσματος που του χορηγήθηκε, συμβάλλει στην αύξηση του σώματος και στην οικοδομή του με αγάπη.

     »Ο παλιός και ο καινούριος άνθρωπος

Τούτο σας λέω και το τονίζω, στο όνομα του Κυρίου: να μη ζείτε πια όπως ζουν οι ειδωλολάτρες, που ακολουθούν τους μάταιους διαλογισμούς τους. Το μυαλό τους είναι σκοτισμένο και έχουν αποξενωθεί από τη ζωή που δίνει ο Θεός, γιατί έχουν άγνοια, κι η καρδιά τους έχει πορωθεί. Είναι αναίσθητοι, ασελγούν αδιάντροπα, και εκτελούν χωρίς φραγμό βρώμικες πράξεις. Εσείς, αντίθετα, δεν διδαχθήκατε έναν τέτοιο Χριστό, αφού ασφαλώς ακούσατε γι’ αυτόν και διδαχθήκατε αυτό που είναι η χριστιανική αλήθεια:

     »Να πετάξετε από πάνω σας τον παλιό εαυτό σας, που σας συνδέει με την προηγούμενη ζωή σας και που φθείρεται με τις απατηλές επιθυμίες του. Να ανανεωθείτε σ’ όλο το πνευματικό σας βάθος. Να ντυθείτε τον καινούριο άνθρωπο, που ο Θεός κατά το σχέδιό του τον έχει πλάσει για να ζει με δικαιοσύνη και αγιότητα που προέρχονται από την αλήθεια.

     »Πετάξτε από πάνω σας το ψέμα και ο καθένας ας λέει την αλήθεια στο διπλανό του, γιατί είμαστε μέλη του ίδιου σώματος. Όταν οργίζεστε, μη φτάνετε ως την αμαρτία· η δύση του ήλιου ας μη σας βρίσκει ακόμα οργισμένους. Μη δίνετε με τη συμπεριφορά σας χώρο να δρα ο διάβολος. 

»Όποιος έκλεβε ας μην κλέβει πια, αλλά ας εργάζεται τίμια με τα δικά του χέρια, για να μπορεί να δίνει και σ’ όποιον έχει ανάγκη. Κανένας βλαβερός λόγος ας μη βγαίνει από το στόμα σας παρά μόνο ωφέλιμος, που να μπορεί να οικοδομήσει, όταν χρειάζεται, και να κάνει καλό σ’ αυτούς που τον ακούνε. Μη λυπείτε με τη συμπεριφορά σας το Πνεύμα το Άγιο του Θεού, το οποίο αποτελεί τη σφραγίδα του Θεού πάνω σας, εγγύηση ότι θα έρθει η ημέρα της τελικής απολύτρωσης. 

    »Διώξτε μακριά σας κάθε δυσαρέσκεια, θυμό, οργή, κραυγή, κατηγόρια, καθώς και κάθε άλλη κακότητα. Να φέρεστε μεταξύ σας με καλοσύνη κι ευσπλαχνία, και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο, όπως κι ο Θεός συγχώρησε κι εμάς δια του Χριστού.

»Επιδιώκετε ειρήνη με όλους, και τον αγιασμό, χωρίς τον οποίο κανένας δεν θα δει τον Κύριο.

    »Σας παρακαλώ, λοιπόν, αδελφοί, μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου της ανακαίνισης του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο.

»Επειδή, αν ζείτε σύμφωνα με τη σάρκα, πρόκειται να πεθάνετε, αν, όμως, διαμέσου του Πνεύματος, θανατώνετε τις πράξεις του σώματος, θα ζήσετε.

»Μη γελιέστε, ο Θεός δεν εμπαίζεται, γιατί ότι σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει. Συνεπώς, όποιος σπέρνει στη σάρκα, θα θερίσει από τη σάρκα φθορά, ενώ όποιος σπέρνει στο Πνεύμα, θα θερίσει από το Πνεύμα Ζωή Αιώνια».

»Και φανερά είναι τα έργα της σάρκας, τα οποία είναι: πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία, μαγεία, έχθρες, έριδα, ζήλια, θυμοί, φατριασμοί, διχοστασίες, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθες, οργιώδη φαγοπότια και τα όμοια με αυτά, για τα οποία σας προειδοποιώ, όπως κι άλλοτε σας προειδοποίησα ότι αυτοί που πράττουν τέτοια πράγματα δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού».

Σύντομος Βίος Πέτρου και Παύλου των Πανευφήμων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου

Ο Απόστολος Πέτρος

Ο κορυφαίος αυτός Απόστολος του Χριστού ήταν Ιουδαίος και ονομαζόταν Σίμων. Γεννήθηκε στην μικρή και άσημη πόλη τη Βησθαϊδά. Ο Πατέρας του ονομαζόταν Ιωνάς. Έζησε σε αφάνταστη φτώχεια και στερήσεις. Όμως μεγάλωσε σε περιβάλλον ευσέβειας. Οι γονείς του ανήκαν στους λιγοστούς πιστούς ευσεβείς Ιουδαίους της εποχής τους, οι οποίοι περίμεναν εναγώνια τον Μεσσία και την μεσσιανική εποχή κατά την οποία θα τερματίζονταν η κακοδαιμονία της ανθρωπότητας. Αυτή την πίστη και την ευσέβεια μετέδωσαν στα παιδιά τους. Γράμματα έμαθε ελάχιστα, προφανώς γνώριζε μόνο γραφή και ανάγνωση. Αδελφός του υπήρξε ο πρωτόκλητος Ανδρέας.

Μετά το θάνατο του πατέρα του ο Πέτρος νυμφεύτηκε την κόρη του Αριστοβούλου, ανεψιά του Αποστόλου Βαρνάβα, σε αντίθεση με τον Ανδρέα, ο οποίος δεν νυμφεύτηκε ποτέ. Έκαμε δύο παιδιά, ένα γιο και μια κόρη, των οποίων αγνοούμε τα ονόματα. Αγνοούμε επίσης και το όνομα της συζύγου του. Εγκαταστάθηκε στο σπίτι του πεθερού του στην Καπερναούμ και ασκούσε μαζί με τον αδελφό του Ανδρέα, το επάγγελμα του ψαρά στην παρακείμενη λίμνη της Γενισαρέτ.

Μετά την σύλληψη του Ιωάννου του Βαπτιστού, ο Κύριος πήγε στα μέρη της Γαλιλαίας, στις περιοχές γύρω από την μαγευτική λίμνη, για να κηρύξει το ευαγγέλιο της σωτηρίας του κόσμου. Εκεί συνάντησε τους περισσότερους από τους μαθητές του, ψαράδες το επάγγελμα, τους οποίους κάλεσε να γίνουν στο εξής «αλιείς ανθρώπων», συνεργοί Του στο έργο της σωτηρίας του κόσμου.

Ο ενθουσιώδης και ευσεβής Πέτρος πέταξε τα δίχτυα από τους πρώτους και Τον ακολούθησε πιστά. Λόγω του δυναμικού χαρακτήρα του και της ιδιαίτερης αφοσίωσής του στον Κύριο αξιώθηκε να έχει το προβάδισμα έναντι των άλλων αποστόλων και να ομιλεί συχνά εκ μέρους αυτών. Ομολόγησε πρώτος ότι ο Χριστός είναι «ο Υιός του Θεού του ζώντος». Ο Κύριος εξετίμησε αυτή την ομολογία, και τον διαβεβαίωσε πως πάνω σε αυτή την ομολογία πίστεως «οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν».

Ακολούθησε το Χριστό πιστά σε όλη την τριετή δράση Του. Την ώρα της σύλληψής Του αντέδρασε βίαια. Τον ακολούθησε επίσης γεμάτος αγωνία και θλίψη στο ανίερο δικαστήριο του ιουδαϊκού ιερατείου, παρ’ όλο ότι σε μια στιγμή αδυναμίας και φόβου Τον αρνήθηκε, έστω και λεκτικά και γι’ αυτό μετάνιωσε πικρά και έκλεγε σε όλη του τη ζωή.

Αξιώθηκε να δει από τους πρώτους το κενό μνημείο και να διαπιστώσει την Ανάσταση του Χριστού. Το συγκλονιστικό αυτό το γεγονός τον μεταμόρφωσε κυριολεκτικά. Το φλογερό του κήρυγμα την ημέρα της Πεντηκοστής έκαμε  να πιστέψουν τρεις χιλιάδες ψυχές, να βαπτιστούν και να ιδρυθεί έτσι η ιστορική επίγεια Εκκλησία του Χριστού.

Κατόπιν η ζωή και η δράση του υπήρξε θαυμαστή. Κήρυξε με ζήλο και θάρρος στην Παλαιστίνη και εδραίωσε την Εκκλησία. ’πειρα επίσης θαύματα έκανε για τη δόξα του Χριστού. Για την όλη δράση του διώχτηκε σκληρά από τους ομοφύλους του. Κατόπιν πήγε στη Αντιόχεια και ίδρυσε εκεί την τοπική Εκκλησία, μια από τις σημαντικότερες πρωτοχριστιανικές κοινότητες. Ύστερα περιόδευσε την Γαλατία, την Καππαδοκία, την Βιθυνία, τον Πόντο, την Ελλάδα. Υπάρχουν πληροφορίες ότι έμεινε για πολύ στην Κόρινθο, κηρύττοντας και νουθετώντας.

Στην ορθόδοξη παράδοσή μας δεν υπάρχουν πληροφορίες για το τέλος του μεγάλου αυτού Αποστόλου. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι γέρος και κατάκοπος βρήκε μαρτυρικό θάνατο στην Αντιόχεια.

Υπάρχει βέβαια και η παράδοση Ρωμαιοκαθολικών περί μεταβάσεως του Πέτρου στη Ρώμη. Την παράδοση αυτή πολλοί ορθόδοξοι μελετητές την αμφισβητούν, διότι στηρίζεται σε μεταγενέστερα ψευδεπίγραφα κείμενα, τις λεγόμενες «Ψευδοϊσιδώρειες Διατάξεις», τις οποίες εφεύραν οι παπικοί προκειμένου να στηρίξει το παπικό πρωτείο εξουσίας σε ολόκληρη την Εκκλησία.

Σύμφωνα με αυτή την παράδοση ο Πέτρος κατέληξε στην πολυάριθμη πρωτεύουσα της απέραντης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την Ρώμη. Ίδρυσε την τοπική εκκλησία και έγινε ο πρώτος επίσκοπός της. Κήρυττε νυχθημερόν στη μεγάλη πόλη και κατόρθωσε να μεταστρέψει πλήθος κατοίκων στον Χριστιανισμό. Την ίδια εποχή βρισκόταν στη Ρώμη και ο διαβόητος Σίμων ο μάγος, γνωστός από τις Πράξεις των Αποστόλων (κεφ. 8:9). Εκεί με τις διάφορες μαγγανείες και τα μαγικά κόλπα προκαλούσε τον θαυμασμό του πλήθους και γι’ αυτό απέκτησε πολλούς οπαδούς. Όμως βρήκε μπροστά του τον αληθινό άνθρωπο του Θεού, τον Απόστολο Πέτρο, ο οποίος με σειρά θαυμάτων ξεσκέπασε τον απατεώνα μάγο, τον απέδειξε ως συνεργό των δαιμόνων και φανέρωσε την ανίκητη δύναμη του αληθινού Θεού.

Στα χρόνια εκείνα βασίλευε στη Ρώμη ο παράφρονας Νέρων, ένας από τους πιο μισητούς και αιμοδιψείς δικτάτορες της ιστορίας. Προκειμένου να αποποιηθεί από το προσωπικό του έγκλημα για την πυρπόληση της Ρώμης, το απέδωσε στους Χριστιανούς. Για να γίνει πιστευτός, κήρυξε σκληρό διωγμό κατά της νέας πίστεως. Χιλιάδες Χριστιανοί συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε φρικτά μαρτύρια και στο θάνατο.

Ο Πέτρος, ένα από τα κορυφαία μέλη της Εκκλησίας που παρεπιδημούσε στη Ρώμη, έγινε ο κυριότερος στόχος των διωκτών. Γι’ αυτό και έκρινε σκόπιμο να φύγει κρυφά από την πόλη και να γλιτώσει. Καθώς βάδιζε βιαστικά την περίφημη Απία οδό είδε μπροστά του τον Κύριο, ο Οποίος τον ρώτησε «Quo Vadis?» δηλαδή «που πηγαίνεις;». Τότε ο ένθερμος Απόστολος κατάλαβε πως η φυγή του αυτή ισοδυναμούσε με νέα άρνηση του Χριστού. Γι’ αυτό με δάκρυα στα μάτια γύρισε πίσω και συνελήφθη και καταδικάστηκε σε σταυρικό θάνατο. Όταν οδηγήθηκε στο μαρτύριο παρακάλεσε τους δημίους του να τον σταυρώσουν ανάποδα, με το κεφάλι προς τα κάτω, διότι όπως είπε δεν θεωρούσε τον εαυτό άξιο να σταυρωθεί σαν τον αγαπημένο Δάσκαλο και Θεό του! Έτσι παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Χριστό, το δε αγιασμένο λείψανό του το περιμάζεψαν οι πιστοί και το έθαψαν σε τόπο έξω από την πόλη. Η σεπτή του μνήμη εορτάζεται στις 29 Ιουνίου, μαζί με τον κορυφαίο απόστολο Παύλο.

Έγραψε και δύο Καθολικές Επιστολές, μέσα στις οποίες να τι προτρέπει τους χριστιανούς: «Νήψατε, γρηγορήσατε, ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α΄ Πέτρου, ε΄ 8). Δηλαδή εγκρατευθείτε, γίνετε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Διότι ο αντίπαλος και κατήγορός σας ο διάβολος, σαν λιοντάρι που βρυχάται, περιπατεί με μανία και ζητάει ποιον να τραβήξει μακριά από την πίστη και να τον καταπιεί. Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο Πέτρος, δίδαξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία, στην Αντιόχεια, στον Πόντο, στην Γαλατία, στην Καππαδοκία, στην Ασία και τη Βιθυνία.

Ο Απόστολος Παύλος

Γεννήθηκε γύρω στο 15 μ.Χ. στην Ταρσό της Κιλικίας από Iουδαίους γονείς, οι οποίοι κατάγονταν από την φυλή του Βενιαμίν. Ονομαζόταν Σαούλ ή Σαύλος και επίσης είχε και το ρωμαϊκό όνομα Παύλος. Οι εύποροι γονείς του έδωσαν στον φιλομαθή γιο τους υψηλή παιδεία. Επίσης το αξιόλογο ελληνιστικό πνευματικό κλίμα της Ταρσού επέδρασαν θετικά στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Τόσο ο πατέρας του όσο και ο Παύλος ανήκε στην αίρεση των Φαρισαίων. Αυτό σημαίνει ότι από μικρός είχε καλλιεργήσει στην ανήσυχη ψυχή του θέρμη και ζήλο για την πίστη του.

Γύρω στο 34 μ.Χ. βρέθηκε στην Ιερουσαλήμ να σπουδάζει κοντά στον ονομαστό νομοδιδάσκαλο Γαμαλιήλ (Πράξ.22,3). Ο νεαρός φαρισαίος μαθητής έδειξε ιδιαίτερο ζήλο για τη διάσωση της θρησκείας του. Τον συναντούμε συμμέτοχο στον λιθοβολισμό του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου (Πραξ.7,54) και λίγο αργότερα φανατισμένο διώκτη των Χριστιανών. Διαβάζουμε στο ιερό κείμενο: «Σαύλος ελυμαίνετο την εκκλησίαν κατά τους οίκους εισπορευόμενος, σύρων τε άνδρας και γυναίκας παρεδίδου εις φυλακήν» (Πραξ.8,3). Εξαιτίας του υπέρμετρου μάλιστα ζήλου του και του μίσους κατά των πιστών του Ιησού, ζήτησε από τον αρχιερέα να τεθεί επικεφαλής αποσπάσματος, το οποίο θα βάδιζε προς τη Δαμασκό, προκειμένου να τιμωρήσει παραδειγματικά τους εκεί Ιουδαίους που είχαν γίνει Χριστιανοί και να τους σύρει δεμένους στην Ιερουσαλήμ  (Πραξ.9,1).

Όμως καθ’ οδόν έγινε το μεγάλο θαύμα. Ο διώκτης Παύλος είδε ένα εκτυφλωτικό φως, το οποίο τον έριξε από το άλογο και τον τύφλωσε. Ταυτόχρονα άκουσε μια φωνή να του λέγει: «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;». Ο τρομοκρατημένος Παύλος ρώτησε: «Τις ει, Κύριε;» και απάντησε: «Εγώ ειμι Ιησούς ον συ διώκεις αλλά ανάστηθι και είσελθε εις την πόλιν, και λαληθήσεται σοι τι σε δει ποιείν»(Παρξ.9,4-6). Το συγκλονιστικό αυτό γεγονός συντάραξε κυριολεκτικά τον Παύλο, μετανόησε και αφού μπήκε στην πόλη συναντήθηκε με τον επί κεφαλής της Εκκλησίας Ανανία, ο οποίος τον θεράπευσε από την τύφλωση, τον κατήχησε και τον βάπτισε. Το γεγονός αυτό έγινε χρονολογικά πιθανότατα το 36 μ.Χ.

Από τότε ο Παύλος έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Ύστερα από μια επιμελή προετοιμασία ανέλαβε να εκχριστιανίσει τους εθνικούς, δηλαδή τους μη Ιουδαίους.

Με συνοδεία άξιων συνεργατών, όπως του Βαρνάβα και του Μάρκου ως ένα σημείο, ο Παύλος ξεκίνησε το 48 μ.Χ. την πρώτη μεγάλη αποστολική περιοδεία του, η οποία περιγράφεται λεπτομερώς στα 13ο και 14ο κεφάλαια των «Πράξεων των Αποστόλων». Πρώτος σταθμός τους ήταν η Σαλαμίνα και ύστερα η Πάφος της Κύπρου, όπου κήρυξαν και ίδρυσαν εκκλησίες. Κατόπιν διάβηκαν στην Μικρά Ασία και περιόδευσαν στις πόλεις Πέργη της Παμφυλίας, στην Αντιόχεια της Πισιδίας, στο Ικόνιο, τα Λύστρα, την Δέρβη και αλλού. Παρ’ όλες τις δυσκολίες που συνάντησαν και τις διώξεις που υπέστησαν, το κήρυγμά τους σημείωσε επιτυχία. Σε όλες τις πόλεις ίδρυσαν τοπικές εκκλησίες. Μέσω της Αττάλειας επέστρεψαν στην Αντιόχεια, όπου «συναγαγόντες την εκκλησίαν ανήγγειλαν όσα εποίησεν ο Θεός μετ’ αυτών και ότι ήνοιξε τοις έθνεσι θύραν πίστεως» (Πραξ.14:27).

Στη συνέχεια έλαβε μέρος στην Σύνοδο της Ιερουσαλήμ (48 μ.Χ.), η οποία έλυσε σοβαρά θέματα ιεραποστολής (Πράξ.15ο κεφ.). Σε αυτή ο Παύλος έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Κατόρθωσε να πείσει ότι η αποστολή του Ιουδαϊσμού τελείωσε και πως η χάρη του Θεού έρχεται σε κάθε άνθρωπο, που συντάσσεται με το Χριστό.

Ύστερα με συνεργάτη του τον Σίλα αναχώρησε για την δεύτερη αποστολική περιοδεία του, η οποία περιγράφεται στα 16ο , 17ο και 18ο κεφάλαια των «Πράξεων των Αποστόλων».   Μέσω της Συρίας και Κιλικίας περιόδευσε τις πόλεις της Ασίας Δέρβη και Λύστρα. Εκεί συνάντησε τον ευσεβή και ένθερμο νέο Τιμόθεο, το οποίο πήρε και αυτόν μαζί του. Διάβηκαν την Φρυγία, την Γαλατία, έφτασαν στην Μυσία και κατόπιν στην Τρωάδα. Κατόπιν οράματος πέρασαν στην Μακεδονία και ίδρυσαν εκκλησίες στους Φιλίππους, την Θεσσαλονίκη, την Βέροια, την Αθήνα και την Κόρινθο, στην οποία έμειναν περίπου ενάμισι χρόνο στο σπίτι του Ακύλα και της Πρισκίλας. Με το τέλος και της δεύτερης περιοδείας ο Παύλος έφτασε στην Έφεσο και από εκεί μέσω Καισάρειας στην Ιερουσαλήμ. Κατόπιν επέστρεψε στην Αντιόχεια για ανάπαυση.

Σύντομα ανέλαβε να επιτελέσει και την Τρίτη αποστολική περιοδεία του. Περιγράφεται στα 19ο και 20ο κεφάλαια των «Πράξεων των Αποστόλων». Επισκέφτηκε την Γαλατία, την Φρυγία και κατέληξε στην Έφεσο, όπου έμεινε τρία χρόνια διδάσκοντας και στηρίζοντας την εκκλησία της μεγάλης ασιατικής αυτής πόλεως. Μετά ήλθε στην Τρωάδα, πέρασε ξανά στους Φιλίππους, στην Θεσσαλονίκη, στην Βέροια, ίσως στην Ήπειρο και τερμάτισε στην Κόρινθο, όπου έμεινε τρεις μήνες.

Μέσω Τρωάδος, Μιλήτου και Καισάρειας έφτασε και πάλι στην Ιερουσαλήμ. Εκεί συνελήφθη ως ταραχοποιός και οδηγήθηκε σε δίκη. Ως Ρωμαίος πολίτης  απαίτησε να δικαστεί στο αυτοκρατορικό δικαστήριο της Ρώμης. Γι’ αυτό αναχώρησε δέσμιος ακτοπλοϊκώς για την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας. Κοντά στη νήσο Μελίτη ναυάγησε το πλοίο και βγήκαν στην ξηρά όπου κήρυξε και ίδρυσε και εκεί εκκλησία. Τελικά έφθασε στη Ρώμη, όπου ύστερα από δύο χρόνια σχετικού περιορισμού δικάστηκε και αθωώθηκε  Στο σημείο αυτό τελειώνει και το ιερό βιβλίο των «Πράξεων των Αποστόλων».

Από την Ρώμη έπλευσε στην Κρήτη, όπου άφησε επίσκοπο τον εκλεκτό και πιστό συνεργάτη του Τίτο, ανέβηκε στην Κόρινθο, στην Μακεδονία και επισκέφτηκε πιθανότατα την Νικόπολη της Ηπείρου το Φθινόπωρο του 66 μ.Χ., όπου και παραχείμασε (Τιτ.3,12). Μετά πέρασε και πάλι στην Ασία, όπου άφησε τον αγαπητό του συνοδό Τιμόθεο, αφού τον κατέστησε επίσκοπο στην Έφεσο. Η τέταρτη και τελευταία περιοδεία του μεγάλου αποστόλου τερματίστηκε στην Δύση. Έφτασε σύμφωνα με μαρτυρία του αγίου Κλήμεντα Ρώμης στις εσχατιές της Δύσης, στην Ισπανία. Κατόπιν κατάκοπος και τσακισμένος από τις κακουχίες κατέληξε στην Ρώμη. Κατάλαβε το τέλος του και έγραψε στον αγαπημένο του μαθητή Τιμόθεο: «εγώ ήδη σπένδομαι και ο καιρός της εμής αναλύσεως εφέστηκε». Οι διωγμοί κατά των Χριστιανών, που είχε κηρύξει ο παράφρονας Νέρων βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Ο Παύλος κατέστη ο κύριος στόχος των ειδωλολατρών δημίων. Έτσι γύρω στο 67 μ.Χ. συνελήφθη και αποκεφαλίσθηκε, σφραγίζοντας έτσι το τιτάνιο ιεραποστολικό του έργο με το μαρτύριό του.

Έτσι, έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου, θυσιάζοντας μάλιστα και την ζωή του γι’ αυτό. Ονομάστηκε ο πρώτος μετά τον Ένα και Απόστολος των Εθνών, λόγω των τεσσάρων μεγάλων αποστολικών περιοδειών του. Είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Ελλάδος. Συνέγραψε 14 επιστολές προς τις Εκκλησίες τις οποίες εκείνος ίδρυσε. Τη ζωή του με τις περιπέτειές του θα τα δει κανείς, αν μελετήσει τις Πράξεις των Αποστόλων, αλλά και τις 14 Επιστολές του στην Καινή Διαθήκη. Ο Απόστολος Παύλος θέλει κάθε χριστιανός, όπως και ο ίδιος, να αισθάνεται και να λέει: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός». Δηλαδή, δε ζω πλέον εγώ, ο παλαιός άνθρωπος, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και ακόμα, «τα πάντα και εν πάσι Χριστός». Να διευθύνει, δηλαδή, όλες τις εκδηλώσεις τις ανθρώπινης ζωής μας ο Χριστός. Απολυτίκιο: «Οἱ τῶν Ἀποστόλων πρωτόθρονοι, καὶ τῆς Οἰκουμένης διδάσκαλοι, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων πρεσβεύσατε, εἰρήνην τῆ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος».  (Πηγή βιογραφίας Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος)

    Διδαχές και Βίος των Πέτρου και Παύλου των Πανευφήμων Αποστόλων. 2Οι διδαχές του Απόστόλου Πέτρου και Παύλου ειναι αποσπασματα από το βιβλιο μου “Ο Δρομος προς τη Θεώση”.

Διδαχές και Βίος των Πέτρου και Παύλου των Πανευφήμων Αποστόλων. 3Είναι σημαντικό για όλους όμως να αποκτήσετε και τα τέσσερα βιβλία για να αλλάξετε την ζωή σας και να πετάξετε από υγεία και χαρά όπως έκανα εγώ, για αυτό αν παραγγείλετε και τα τρία βιβλία μου «Έτσι Γίνεται το Θαύμα», στο «Μια Ζωή Γεμάτη Φως» και η «Πηγή των Πάντων» σας τα στέλνω με  μεγάλη έκπτωση  και χωρίς να σας χρεώνω έξοδα αποστολής. Αν θέλετε να παραγγείλετε δεν έχετε παρά να στείλετε μήνυμα την διεύθυνση και το κινητό σας ή να τηλεφωνήσετε στο 6977349766.

Και στα τέσσερα βιβλία υπάρχουν cd, που σας βοηθούν να επαναπρογραμματίσετε το υποσυνείδητο σας, να αλλάξετε τις πεποιθήσεις σας. Επίσης στα βιβλία και στα σεμινάρια μου αυτά υπάρχουν πλήρεις οδηγίες για να απενεργοποιήσετε τα αρνητικά σας συναισθήματα και να αυτοθεραπευτείτε σε ενεργειακό επίπεδο και στη συνέχεια σε σωματικό επίπεδο από προβλήματα στην σπονδυλική στήλη, στη μέση, στον αυχένα, στα γόνατα, στο ισχίο, στο στομάχι, στη χολή, αυτοάνοσα νοσήματα, συχνοουρίας, προβλήματα σπαστικής κολίτιδας ή δυσκοιλιότητας, ιγμορίτιδας, ροχαλητού, πρόβλημα καρπιαίου σωλήνα, τενοντίτιδες, αϋπνία, κρίσεις πανικού, κατάθλιψη, διακοπή περιόδου, αρρυθμία, ταχυκαρδία, πονοκέφαλοι, ημικρανίες, δύσπνοιες, αναπνευστικά προβλήματα, προβλήματα στη χολή, χοληστερίνη.(βέβαια για οποιαδήποτε θέμα υγείας έχετε θα απευθύνεστε πρώτα στο γιατρό σας, ενώ παράλληλα σε πνευματικό, νοητικό και ενεργειακό επίπεδο θα απαλλάσσεστε από τις συνθήκες που σας οδήγησαν στην ασθένεια και θα αυτοθεραπεύστε).

Είμαι πάντα δίπλα σας για να απελευθερωθούμε από όλα τα προβλήματα μας, να πετάξουμε από υγεία και χαρά και να οδηγηθούμε στο φως.

Με άπειρη, εν Χριστώ αγάπη

Αλέξης Φωτόπουλος

Συγγραφέας – Ερευνητής.

Τηλέφωνα: 6977349766, 6909193329,

Στην Ιστοσελίδα μου www.afotopoulos.gr., που είναι πλήρως ανακαινισμένη θα βρείτε τα πάντα για την υγεία και ευτυχία σας.

Βλέπετε όλοι το κανάλι μου στο YouTube: Αλέξιος Φωτόπουλος, θα σας αλλάξει τη ζωή.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
,

Δίδονται συνεχώς  σχεδόν δωρεάν σεμινάρια (αφήνει κάτι όποιος θέλει για το κόστος της αίθουσας) Ναυαρίνου 9 και Ιπποκράτους στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Τα σεμινάρια ανακοινωνόταν στην ιστοσελίδα μου www.afotopoulos.gr να έρχεστε χωρίς να κλείνετε θέση.

Στο άρθρο μου: http://www.afotopoulos.gr/arthra/233-h-therapeia-tvn-pantvn-ta-aitia-olvn-astheneivn-kathvs-kai-tropos-pou-mporoume-na-autotherapeutoume-na-ehoume-telies-sheseis-kai-afthonia θα βρείτε όλες τις απαντήσεις για τα προβλήματα που σας απασχολούν.

afotopoulos

afotopoulos

Leave a Reply

Σχετικά με το Κύριο Αλέξη Φωτόπουλο

Ο Αλέξης Φωτόπουλος γεννήθηκε στο Στενό Αρκαδίας. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. 

Περισσότερα

Προτεινόμενα

Ακολουθήστε μας